لیل شد نیامدی
نهار شد نیامدی
ای امید عاشقان
بهار شد نیامدی
گریه می کند زمین
تمام دیده ها غمین
ناله و فغان به سر
هوار شد نیامدی
شاد میشود دلم
قرار شد بیایی و
چشم های من چه بی
قرار شد نیامدی
ماه گریه می کند
دل تو غصه میخورد
رویش فسانه ها
مهار شد نیامدی
پر شده دلم از این
غصه های آتشین
شعله ها به روی هم
سوار شد نیامدی
اشک می روید ولی
امید برق می زند
خانه دلم چو نو
نوار شد نیامدی
ابر های آسمان
یک یک از کنارتان
رد شدند و باز هم
چو تار شد نیامدی
پس کجای آسمان
تو پشت ابر و باد و مه...
باز شیشه دلم
غبار شد نیامدی
تو شدی نهان
تمام غنچه ها درآمدند
شاخه های گل همه
به بار شد نیامدی