از غصه های من چه فهمیدی انگار دنیا در نگاهت بود
کاش آنقدر که آسمان آبی است هم رنگ چشمان سیاهت بود
من جاری ام چون رود در دریا نه مثل خورشیدم نه چون باران
وقتی شبیه موج می گردم من می شوم چون باد چون طوفان
طوفانی از صبرم ولی ای کاش دریا مرا هم آشتی میداد
با ماسه ها شنها و ساحل ها با خود خدا با تو هوا با باد
فردا مرا هم خاک خواهد برد من با خودم حتّی نجنگیدم
چون رود پیوستم به دریا ها حال خودم را هم نفهمیدم
بودم فقط یک لحظه دریادت دریا مرا هم در دلش جا کرد
پروانه ای با شوق یک پرواز بال و پرش را تا خدا وا کرد
آری هنوز اینجا پر است از عشق آری هنوز اینجا پر است از شور
گر چه تو اینجا نیستی آقا... اما شما هستی ولی ما کور
باید به فکر لحظه هایی که آقا کنارم نیستی باشم
باید همیشه منتظر...هستم باید همیشه منتظر...باشم