این قدر که از نهج البلاغه و فصاحت کلام امیر می گفتند علاقه مند شده بودم این کتاب نورانی را مطالعه کنم امّا هنوز چند صفحه ای نخوانده بودم که خسته شدم و متعجب از اینکه چه چیز خاصی در آن است که این قدر مورد توجه برخی خصوصاً علماست.بزرگتر که شدم دوباره کنجکاو شدم بدانم چه چیزهایی در خطبه ها و نامه ها و سخنان امیر است و البته حس مسئولیت ولم نمی کرد که مگر نه اینکه شیعه علی و عاشق واقعی ولایت باید بداند که علی کیست ؟! این شد که دوباره ورقی به صفحات نورانی این کتاب زدم.هنوزم که هنوز است آنگونه که باید از فصاحت کلامش بهره چندانی نبرده ام اما واقعاً کلام ایشان موزون و صد البته دلنشین است.وقتی معنایش را می خوانی آن هم به زبان شیرین پارسی شیرینی اش را بهتر درک می کنی زیرا می فهمی چه می گوید و چه طور می گوید.اگر تا به حال شما هم این کتاب را حتی ورق نزده اید پیشنهاد می کنم اول فقط معانی اش را با دل و جان بخوانید و بعد به موزونی بسیار زیبای کلام امام به لغت عربی دقت کنید.مطمئن باشید ضرر نمی کنید.